Σόφισμα αρ. 07

Ειν' ομορφο το ονειρο,μοιαζει παιχνιδι

ή μ' ενα διχως γυρισμο μοιαζει ταξιδι

απο τα μερη εκεινα του μυαλου τα θεια

που ζευγαρωνει αιωνια μια μελωδια..

Σπιτι - δουλεια – σπιτι

αυτη τη ζωη ονειρευοσουν?

Αυτο εγραφε σ ενα τοιχο μ ενα αλφαδι απο κατω να σου “αλφαδιαζει” και να σου ισοπεδωνει την ψευδαισθηση της “φυσιολογικης”ζωης.Να στα κανει ολα επιπεδα,μια ευθεια γραμμη,σα το καρδιογραφημα μου..

“Οχι ρε μαγκα,δεν ονειρευομουν αυτο..Αλλα ονειρευομουν και ονειρευομαι ακομα!!!”Αλλα.. δε τα θυμαμαι ολα * ουτε τα θυμαμαι καλα.Ειναι λιγο θολα,εχει παρασιτα και χιονια κι οταν κουναω την αντενα της παιδικης μου ψυχης παρεμβαλλονται διαφημισεις με γρηγορα αυτοκινητα,μπουτια,σουτιεν και εμπορικα..Πρεπει να τη φτιαξω αυτη τη ρημαδοκεραια,το ξερω..

Αλλα τ ανταλλακτικα ειναι θαμμενα βαθια,στα πιο απομακρυσμενα μερη του μυαλου μου και ειναι δυσκολο να τα βρω..Θελω ανιχνευτη ονειρων και πια δε πουλανε πουθενα..Πως να πουλησεις κατι οταν δεν υπαρχει ο λογος για τον οποιο κατασκευαστηκε,οταν δεν εχει πια καμια χρησιμοτητα?..

Σα θεμα για την εξεταστικη στο ΠαΠει ή στην ΑΣΟΕΕ ακουγεται και πολυ φοβαμαι οχι μονο πως μπορει να εχει ηδη τεθει ως ερωτημα αλλα πως θα εχουν βρεθει αρκετες απαντησεις για το πως να το κανεις..

Και γω μιλω για ονειρα και τι ζωη ονειρευομουν,ονειρευοσουν,ονειρευοταν..Χωμενοι στα σωθικα ενος συστηματος,μες στο αδηφαγο στομαχι του,να μη χωνευει ο ενας τον αλλον και ολοι παρεα να χωνευωμαστε μαζι με τις ελπιδες και τη φαντασια μας.Και το τερας να ρευεται οτι ο καθενας ηθελε να ονειρευεται,ειχε για να πορευεται..

Ξυπνιος μεσα στα ονειρα καποιων αλλων..

Και ποτε ειχα αληθεια δικα μου ονειρα? Εδω σε θελω..Τι ειναι επιλογη σου τελικα και τι δεν ειναι? Τι θελεις πραγματικα εσυ και τι νομιζεις πως θελεις? Τι σου επιβαλλουν να θελεις..?Ποσο σου επιβαλλουν να θελεις κατι? Που μπαινει και η δικη σου ευθυνη και κατα τι ποσοστο εισαι υπευθυνος για τις επιλογες που παιρνεις?? Και τελικα,ποσο ελευθερος εισαι να παιρνεις τα ρισκα και τα αποτελεσματα των επιλογων σου?Εισαι ελευθερος να ονειρευεσαι και ΤΙ εισαι ελευθερος να ονειρευεσαι?Τι ειναι ελευθερια?

Μεγαλη κουβεντα,ας μιλησουμε καλυτερα για ονειρα..

Αν ονειρεύεσαι μέρη κρυφά να ξεχνιέσαι και να χάνεσαι.
Αν ονειρεύεσαι γι' αυτά, αδελφέ μου, μαλάκας πιάνεσαι.

Εκει καταληγω..Ολοι θελουμε να ξεφυγουμε απο κατι,να κουρνιασουμε και να κρυφτουμε σε μια γωνια μεχρι να φυγει το κακο,να περασει η μπορα,να ληξει η πολιορκια..Λογικο ειναι και καλα κανουμε..Αλλα η καλυτερη αμυνα ειναι η επιθεση..

Δε γινεται να εισαι συνεχεια ταμπουρωμενος και να κοιτας μονο πως να καλυψεις τα νωτα σου ουτως ωστε να μη δεχτεις γκολ..Πρεπει να εχεις σχεδιο και για την αντεπιθεση,να βρεις την καταλληλη ευκαιρια και εκεινη τη στιγμη να το εφαρμοσεις,να χτυπησεις στην κοντρα και να παρεις το παιχνιδι..

Αυτα ειναι τα πραγματικα ΔΙΚΑ ΣΟΥ ονειρα..Ειναι το πλανο,το σχεδιο,ο σκοπος,ο στοχος,το γκολ..Ειναι ολα αυτα και ακομα περισσοτερα..Αυτα ειναι τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ ονειρα..Ειναι αυτο το ιδανικο,αυτη η ουτοπια,αυτο το αδυνατο που πιστευεις οτι μπορει να γινει,που θελεις να γινει..Αυτα ειναι τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ ονειρα..Ειναι ο καταλυτης που θα επιταγχυνει τις διαδικασιες μεσα σου,που θα απορροφησει ολο σου το Ειναι και την καταλληλη στιγμη θα σου απελευθερωσει ολη τη δυναμη και την ενεργεια που χρειαζεται ωστε να μην δειλιασεις,να μη μετακινηθεις,να μην υποχωρησεις μα να φτασεις στο τερμα..Αυτα ειναι τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ,τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ,τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ ονειρα..

Υπαρχουν μεσα μας,γυρω μας,φωναζουν μα εμεις δε τα προσεχουμε και δε τ ακουμε..Φωναζουν καθε μερα στο γραφειο και στη μαυρη ασφαλτο που σερνουμε τα ποδια μας,φωναζουν απο τις γκριζες πολυκατοικιες και απο τις υποσυχνοτητες της τηλεορασης αλλα εμεις δυναμωνουμε την ενταση ή προσπαθουμε με μια ηλεκτρικη σκουπα να τα ρουφηξουμε..Ειναι πισω απο τα μπινελικια στον διπλανο μας ή γενικα και αοριστα στον “αχρηστο λαο” μας αλλα φωναζουμε πιο δυνατα να μη τ ακουσουμε..

Καιρος να σκασουμε,να στησουμε αυτι και μπροστα μας θ ανοιξουνε δρομοι..

..για να τους πας περήφανος σιγά - σιγά και περπατώντας

Και να μη φας τον καιρό σου αδελφέ μου ψευτογελώντας..

Ταδε εφη

(λεω εγω)

Τουτα Χαμων

Ο ονειροκριτης

Σόφισμα αρ. 06

Και τι εχει ο ηλιος που δεν εχω να σου δωσω

αυτος τη νυχτα κλεινει εγω μενω ανοιχτος

κι αν καταφερω και τον παγο σου το λυωσω

καθε σεπτεμβρη θα γεμιζουν ολα φως

Μαλακιες..

Σαμπως σ εχω ρωτησει ποτε τι θελεις να στο δωσω?δε το χω τολμησει..

στεκομαι και σε κοιταω,

μεσα μου καιγομαι και παρακαλαω

λιγο θαρρος να βρω να σου πω αυτα που νιωθω

και μετα φοβαμαι την απορριψη και σταματαω,λεω πως δε το χω..

και λυωνω εγω αντι ο παγος,

γινομαι δακρυα και μοναξια και αγχος

και νευρα και αδυναμιες και μιζερια και γκρινια και ανοησιες

και καταληγω καθε στιγμη να μισω εμενα πιο πολυ..

φταις κι εσυ?

μπορει,οι φιλοι μου ετσι λενε,

αλλα εγω βλεπω τα λαθη μου και οι αλλοι δε μου φταινε..

βλεπω πως ολο στα ιδια βηματα παταω μη χασω το μονοπατι,

μα τα βηματα με βγαζουνε στου πουθενα την ακρη

και απο κατω το χαος,

και γω κοιταω κι απολαμβανω αναισθητος,ακινητος και πραος..

κι υστερα χανομαι ,χανεσαι και χαιρομαι που δε σε βλεπω,

με νοιαζεις μα τι κανεις και με ποιον δε θελω να το ξερω..

κι υστερα μου μιλας,καπου καπως με συναντας

και φορας το πιο λαμπερο σου χαμογελο και την πιο φωτεινη σου εικονα

και γω ειμαι τραυματισμενος και νιωθω τις πληγες που επουλωνα ξανα να αναβλυζουν αιμα, χρωμα

κοκκινο του παθους και της τρελας,

κι εσυ εκει,χαμογελας και γω γινομαι αλλος πια,το τερας

μεσα μου σιγα τρυπωνει ολο πιο βαθεια στα ανιερα λαγουμια του μυαλου μου

και σου μιλαω ανετος

μα ειναι λογια τυπικα γιατι δε βλεπω καθαρα,δε λειτουργουν τα βασικα και οταν παω να ελπισω

- γαμημενη ελπιδα -

μου λες κατι για καποιονα,χτυπαει το κινητο σου και χανομαι βυθιζομαι στην αβυσσο του τιποτα πεθαινω για αλλη μια.

κι υστερα χανεσαι και χανομαι,χανομαστε,δεν εχουμε βρεθει,δε μιλιομαστε,σ εχω ξεχασει,

λεω πως σ εχω ξεχασει

αλλα υπαρχεις,

απλα καπου σε χω κρυψει

πισω απο αλκοολ και καθημερινοτητα και το δηθεν μου

και τις νεες γνωριμιες και νεες συντροφιες που δε μου γεμιζουν το ματι

και αλλες που θα βοηθουσαν να ξεχασω,

γυναικες λωτους που δε τους γεμισα εγω το ματι

κι ετσι παει,περναει ο καιρος και σε βλεπω..

σε βλεπω μα δε νιωθω κατι..

νταξει,ισως νιωθω λιγακι,αλλα ειναι λιγο και δε με πειραζει

και λεω πως σε ξεπερασα

και λογικο αφου ποτε δε σ ειχα και ημουν χαζος που κολλησα και παμε παρακατω..

και υστερα δευτερη φορα και τριτη που μιλαμε..

και αρχιζω να ζαλιζομαι νιωθω καλα δεν παμε..

και αρχιζει παλι η φλογα κι ελπιδα,

νομιζα πως την εσβησα,νομιζα πως την σκοτωσα μα ομως μπροστα μου παλι,ξανα

με ειδαν και τις ειδα..

χανομαι και μπερδευομαι,

ειχα ξεχασει ελεγα μα παλι εξω επεσα

εχασα,κερδισες,κερδισα,εχασες,δεν εχει νικητη

εγω χαμενος σιγουρα κι εσυ διακριτικη

αραγε ξερεις?

Κι αν ξερεις σε παρακαλω γιατι με αφηνεις ετσι?

Μη μου μιλας ,μη με κοιτας και ασε με ν ανασανω

ελα κοντα οταν θελησεις πραγματι κατι το παραπανω..

αλλιως ασε με παλι,θα στρωσω,θα την βρω την ακρη καποια στιγμη

ασε με απλα να σε κρυψω ξανα κι ισως καποτε να ξεχασω που σε εχω βαλει

ισως και παλι απλα να υπερβαλλω,

“κι εμεις ερωτευτηκαμε αλλα δεν καναμε ετσι”

δε ξερω,

ο,τι νιωθω,οταν το νιωθω,οπως το νιωθω,

το νιωθω μεχρι τελους

κι υστερα παλι

απ την αρχη

καινουρια αρχη

απλα κρυψου

για μια στιγμη,για εναν αιωνα

δε ξερω ποσο

ή ελα

δωσε μου το χερι σου

δωσε μου την ψυχουλα σου κι ο,τι εχω θα στο δωσω..

βλεπεις....

....εγω σ αγαπω,γ....ω το Χριστο μου....

Ταδε εφη

(λεω εγω)

Τουτα Χαμων

ο καψουρης